Persoonlijk: hoe onze kijk op geld veranderd is.

 

We zijn alweer een tijdje onderweg op onze financiële reis, maar ik wil jullie even meenemen naar het begin. Want er is de afgelopen jaren erg veel veranderd in hoe ik naar geld kijk. En dat is echt niet van de één op de andere dag zo gegaan.

 

Onze achtergrond

Mijn man en ik komen uit hele verschillende milieu’s, financieel gezien. Bij ons thuis was er altijd geld genoeg. Wij gingen 3x per jaar op vakantie, ik ben opgegroeid in een groot huis en met meerdere, dure auto’s voor de deur. Er werd bij ons thuis best wel veel gepraat over geld, geld was absoluut geen taboe. Bij mijn man thuis, was het altijd een heel stuk krapper. En er werd niet gepraat over geld, want dat was ongemakkelijk en dat hoorde niet zo. We kwamen dus echt uit 2 verschillende werelden. We waren vrij jong toen we bij elkaar kwamen en toen we uiteindelijk samen gingen wonen, waren we gelukkig al wat dichter naar elkaar toe gegroeid als het ging om onze kijk op geld. Maar dan nog was het wennen. Ik moest ineens heel veel zelf betalen, wat ik nooit had gehoeven. Ik had geen idee wat een zorgverzekering kostte, hoeveel je kwijt was aan een telefoonabonnement, ik wist niet beter dan dat je per week voor €175,- aan boodschappen haalde en had er geen idee van dat mijn kijk op geld ietwat anders was dan die van de gemiddelde Nederlander.

 

Alles zelf betalen

En toen moest ik het dus allemaal zelf gaan doen. Nou ja, niet helemaal zelf, want ik kreeg nog steeds een toelage van mijn ouders, omdat ik nog studeerde. Maar ik moest wel zorgen dat ik zelf rond kon komen van dat geld. Het kon eigenlijk twee kanten op: of ik had mezelf compleet in de schulden gestort bij de overheid (want maximaal bijlenen op je studiefinanciering kon heel makkelijk) of ik ging mijn kijk op het leven aanpassen. Door de invloed van mijn man, koos ik voor het laatste en heb ik geen extra lening afgesloten. Daar ben ik nu nog steeds heel blij mee! Maar dingen moesten toen wel gaan veranderen. Dus één van de eerste dingen die ik deed, toen we zelf dingen moesten gaan betalen, was het wisselen van energieleverancier. Want ik vond het echt te belachelijk voor woorden dat we elke maand €200,- kwijt waren aan gas en licht. En daar was het dan, voor de eerste keer: die kick omdat het me gelukt was om ergens op te besparen. Flink ook, want we gingen terug naar €125,- in de maand. Dat gevoel van kick zorgde ervoor dat ik ging inzien, dat dit op veel meer vlakken kon. Ik gooide mijn 4 sterren aanvullende zorgverzekering eruit (want dat is ietwat overdreven als je hooguit eens per jaar bij de huisarts komt) en kwam erachter dat de boodschappen met z’n 2en helemaal niet zo duur hoeven te zijn. En, we begonnen met sparen.

 

Sparen

Want sparen deed ik wel, maar meer omdat het moest. Ik had één spaarrekening, gekoppeld aan mijn lopende rekening en daar had ik geld op staan. Maar waar dat voor was, wist ik eigenlijk niet zo goed. En de hoeveelheid geld die erop stond, was ook niet echt om over naar huis te schrijven. Aangezien mijn man (toen nog vriend) en ik wilden gaan trouwen, was dat het eerste spaardoel dat we zetten. Er moest €10.000,- bij elkaar gespaard worden voor een bruiloft en daarnaast nog eens €8000,- voor onze huwelijksreis van 4 weken. Gelukkig had mijn man een wat grotere spaarrekening dan ik, dus we hoefden die €18.000,- niet helemaal bij elkaar te sparen, maar dan nog was het best een flink bedrag wat er gespaard moest worden. En dat lukte! Doordat ik wat bijbaantjes had opgepakt en mijn man inmiddels was afgestudeerd en een baan had gevonden, hadden we ruim voldoende geld bij elkaar, voordat we gingen trouwen.

 

Aanstekelijk

En jemig, wat werkte dat aanstekelijk! Want als het ons deze eerste gelukt was, dan moest het ons toch ook voor andere dingen lukken? Zoals bijvoorbeeld een aanbetaling voor een koophuis. We wilden heel graag verhuizen vanuit ons huurhuis, naar een koopwoning, maar dan moet je wel wat eigen geld meenemen. Daarnaast was ik inmiddels zwanger van onze oudste, en als we toch bezig waren met spaarrekeningen opzetten, konden we net zo goed ook voor hem alvast beginnen met sparen. Je weet immers nooit welke kosten er allemaal bij een kind komen kijken.

 

De échte reis moest nog beginnen

Ik was dus in een aantal jaar al heel erg veel gekomen. Ik had best wat grip op het geld, dacht ik. Maar dat er nog zoveel meer te halen viel, daar was ik toen nog helemaal niet mee bezig. Dat kwam pas 5 jaar later, toen we onze financiële reis écht gingen beginnen.